Un agasallo de RedeNasa. Xa podedes aprender a ligar en galego! Escoitade.
25.2.12
Unha de Vangardas
O alumndao de 4º da eso do IES de Mos experimentou algunha das "rarezas" dos poetas vangardistas e demostraron as dotes para crear poemas dadaístas e cubistas. Neste Calameo deixo algunha das obras mestras.
Publish at Calaméo or browse others.
24.2.12
Rosalía de Castro
Hoxe, 24 de febreiro, celebramos os 175 anos do nacemento de Rosalía de Castro. Como homenaxe á poetisa de Padrón déixovos o poema que máis me gusta da autora, xa que nel podemos ver os sentimentos máis profundos, amor polos fillos e odio cara unha sociedade inxusta, non moi afastada da actual na que, unha vez máis, os problemas dos "ricos" páganos os "pobres".
Facede clic no título e escoitade a marchosa versión do poema de Rosalía a man de NAO.
Grazas Xoan por todos os retallos de nós que nós deixas nesta xanela. Bicos Mar polos grnaciños de area que fan a "casa" máis grande.
Facede clic no título e escoitade a marchosa versión do poema de Rosalía a man de NAO.
Grazas Xoan por todos os retallos de nós que nós deixas nesta xanela. Bicos Mar polos grnaciños de area que fan a "casa" máis grande.
A xusticia pola man. Rosalía de Castro
Aqués que tén fama d' honrados na vilaroubáronme tanta brancura qu' eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en dond' eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías;
meus fillos... ¡meus anxos!... que tant' eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronm' a vida,
fixéronm' un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.
―――
―Salvádeme ¡ouh, xueces!, berrei... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeum' a xusticia.
―Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda...
tan alto qu' estaba, bon Dios non m' oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño... (ne' as herbas sentían)
i a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
I estonces... estonces cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira.
Rosalía de Castro (1993). Follas Novas. (Vigo: Galaxia)
16.2.12
Valentín Paz Andrade
Dous enderezos esenciais para coñecer máis sobre o autor das Letras deste anos 2012: Valentín Páz Andrade:
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)