AZOU.EU

Na Mariña luguesa, dise que ten o AZOU, quen non para quieto, quen anda a bulir todo o día cheo de inquietudes.

Aí vai este novo proxecto de núsica en galego para xente nova e, en fin, para todos.

25 de novembro

Aquí tedes a unidade didáctica para traballar este curso cos nenos o tema da violencia de xénero.

Non a violencia machista

Publish at Calaméo or browse others.

O galego contraataca

Como vemos o galego

Así ven os mozos a suposta imposición do galego nas aulas

Os alumnos 1º de Bacharelato Tecnolóxico do IES Pedro Floriani publican esta montaxe sobre a suposta discriminación do castelán en Galicia. Vídeo no interior:

Viaxe á Praia dos afogados

Ola moz@s! Grazas de novo por convidarme a esta viaxe por Nigrán, máis ca interesante e recomendable despois de ler o libro de Domingo Villar. Ademais de poder gozar da vosa compaña, puiden estar de novo ca alumnado co que fomos a Tenerife e hai xente moi boíña.

Aí deixo o video de recordo. Levareivos o resto das fotos. Só poderán ver o video os meus contactos. Por aquilo da privacidade, nótase que onte fun a Santiago ás Xornadas sobre Os procesos de dixitalización na transmisión cultural, jjjjjjjjjjj Menudo rollo!!!

Untitled from lolicid on Vimeo.

Contra a violencia de xénero

Outro ano máis achegámonos ao 25 de novembro e todos sabedes que é o Día Mundial Contra a Violencia de Xénero. Este ano o número de vítimas é maior ca o ano pasado e aínda falta mes e medio para que remate. Debemos analizar que pasa coa nosa sociedade. Por que un home na última etapa da súa vida, con oitenta e pico anos, decide matar a súa muller? Toleamos ou que?

Para que reflexionemos sobre o tema deixo este fragmento de As de Bolboretas de Rosa Aneiros.

Fiño e Lucía (páxs. 187-189)

-Fiño...

-Chssssssss.

-Fiño...

-Chssss, cala, Lucía.

-Por que estamos calados?

-Porque estamos xogando.

-Por iso estamos debaixo da cama?

-Si, cala. Estamos xogando ás agachadas.

-Pero se estamos os dous debaixo da cama, quen nos busca?

-Ummmm... Mamá.

-Fiño.

-Que.

-E que mamá leva un anaco berrando e chorando na cociña.

-E que?

-Que non nos está buscando.

-Lucía, cala.

-Fiño, non me apertes, vasme mancar.

-Cala.

-...

-Xa está, xa podes falar.

-Es parvo, fixéchesme dano.

-Era para que calaras cando entraron os zapatos.

-Pero non eran os de mamá!

-Por iso.

-Eran os zapatos de papá!

-Por iso mesmo.

-Pero el non está xogando ás agachadas!

-Xa o sei, Lucía, pero cando el entra hai que calar.

-Fiño.

-Que.

-E cando podemos saír de debaixo da cama?

-Cando se escoite o ruído da porta e veña mamá buscarnos.

-Pero se mamá sabe onde estamos, non vale.!

-Si qeu vale.

-Non, non vale porque ela non quere xogar ás agachadas!

-Ah, si, e ti como o sabes?

-Porque ela quere xogar aos pallasos!

-Estate quietiña, Lucía, por favor.

-Eu non quero estar máis debaixo da cama. Este xogo non me gusta.

-Vale, xa te oín, pero agora estate quieta. Cando se escoite o ruído da porta saímos.

-Estou enfadada. Non me gusta.

-Veña, mañá xogamos a outra cousa.

-Si, Fiño. E a que? E a que?

-A ser invisible.

-E como se xoga a iso?

-Xa o verás.

-E mamá vai xogar tamén?

-Tamén.

-E papá?

-Papá terá que encontrarnos, pero como seremos invisibles seralle difícil. O importante é que non nos descubra, vale?

-Vaaaaale, podemos saír de debaixo da cama xa?

-...

-Fiño.

-Que.

-Fixen pis.