Baixo este título guiado polo almanaque relixioso chegamos a Sarria, en pleno Camiño de Santiago, un lugar cunha zona vella ben arregladiña, na zona máis alta, e ateigada de peregrinos. En claro contraste, atopamos camiño abaixo a zona máis nova onde a xente se entretiña entrando e saíndo dos locais de antigüidades que a modo de gremio se localizan todos na mesma rúa. Iso si, para atoparmos unha baiuca para tomar algo tivemos que dar unhas voltiñas.
Alí, realmente agochábase unha feira de antigüidades e restauración cunha ducia de casetas nas que puidemos ver cousas típicas como reloxos, radios, máquinas de coser, de escribir, mobles, apeiros de distintos oficios. Entre estes últimos reparamos nunha especie de motocultor que non puido deixar de recordarnos aos Picapedra.Pero sen dúbida chamou a nosa atención que houbera oco para obxectos de lecer como uns esquís ou uns paus de golf un tanto ourilados.
Alí, realmente agochábase unha feira de antigüidades e restauración cunha ducia de casetas nas que puidemos ver cousas típicas como reloxos, radios, máquinas de coser, de escribir, mobles, apeiros de distintos oficios. Entre estes últimos reparamos nunha especie de motocultor que non puido deixar de recordarnos aos Picapedra.Pero sen dúbida chamou a nosa atención que houbera oco para obxectos de lecer como uns esquís ou uns paus de golf un tanto ourilados.
Merece especial atención entre unha morea de quincallada atoparamos un retrato do Xeneralísimo como un obxecto de museo.
Vindo para o terreo das letras non imos deixar de destacar que había varias coleccións de moedas e billetes entre os cales atopamos un de 500 pesetas coa imaxe de Rosalía de Castro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario