Arriba ao lado de Nereida e detrás de Celia.
Abaixo entre Diego e Loli.
Hoxe foi un día longo e triste para o IES David Buján, cando menos foino para aqueles que tivemos a oportunidade de compartir o curso 2009-2010 con Andrea.
Xa sei que moitos estaredes pensando que por que pasan estas cousas e por que lles pasan á xente que nós queremos. Non hai un razoamento lóxico, as cousas pasan sen máis porque están de ser e non gañamos nada intentando entendelas. A única forma de superar feitos coma estes é aceptar o que ocorreu canto antes e loitar, cada vez máis, polas persoas que queremos e por ser felices con cada pequeno detalle.
Quería despedirme de Andrea con estas dúas fotos nas cal loce cun sorriso enorme, que delata a enerxía coa que estaba sempre bulindo de acó para aló, e acompañada de todos os compañeiros e copañeiras do curso pasado. Sei que tiña moi mal xenio, como dicía algún compañeiro, pero co decorrer dos días soubo canalizar esa enerxía para sacar adiante un moi bo traballo.
Un bico moi grande.
Ningún comentario:
Publicar un comentario