As linguas non son compartimentos pechados, todo o contrario somon elementos de comunicación que están mudando constantemente cando os seus falantes a empregan para comunicarse.
Podemos dicir que dentro das linguas conviven variedades producidas por distintos factores.
a) Históricos: o que nos permiten diferenciar a variedade de galego que se usaba na Idade Media do da época actual.
b) Socioculturais (var. diastráticas): o que permite diferenciar diferentes niveis de lingua segundo o grao de corrección lingüística con que se expresen os falantes: cultos, medio, popular ou vulgar.
c) Situacionais (var. diafásicas): o que permite diferenciar as distintas maneiras de falar dunha persoa segundo a situación comunicativa na que se atope. Dependendo do tema, da intención ou da relación co interlocutor podemos expresarnos nun rexistro formal ou informal.
d) Xeográficos (var. dialectais): o que permite diferenciar o galego segundo a zona xeográfica na qu esteamos. A priemira distinción deixa ver que hai tres grandes bloques: oriental, central e occidental; pero se analizamos cada un deles atoparemos peculiaridades que nos levaran a distinguir areas máis pequenas con identidade propia como a lucu-auriense, a fisterrá, a tudense, entre outras. Para saber máis sobre os trazos de cada zona, ver algún mapas e escoitarou ler textos das distintas áreas remítovos as seguintes páxinas:
Podemos dicir que dentro das linguas conviven variedades producidas por distintos factores.
a) Históricos: o que nos permiten diferenciar a variedade de galego que se usaba na Idade Media do da época actual.
b) Socioculturais (var. diastráticas): o que permite diferenciar diferentes niveis de lingua segundo o grao de corrección lingüística con que se expresen os falantes: cultos, medio, popular ou vulgar.
c) Situacionais (var. diafásicas): o que permite diferenciar as distintas maneiras de falar dunha persoa segundo a situación comunicativa na que se atope. Dependendo do tema, da intención ou da relación co interlocutor podemos expresarnos nun rexistro formal ou informal.
d) Xeográficos (var. dialectais): o que permite diferenciar o galego segundo a zona xeográfica na qu esteamos. A priemira distinción deixa ver que hai tres grandes bloques: oriental, central e occidental; pero se analizamos cada un deles atoparemos peculiaridades que nos levaran a distinguir areas máis pequenas con identidade propia como a lucu-auriense, a fisterrá, a tudense, entre outras. Para saber máis sobre os trazos de cada zona, ver algún mapas e escoitarou ler textos das distintas áreas remítovos as seguintes páxinas:
Outras variedades:
a) As linguaxes especificas: xergas (o barallete, lingua dos afiadores de Ourense, o latín dos chafoutas ou albaneis de Tui e Pontevedra, etc.) e linguaxes profesionais ou tecnolectos ( linguaxes con léxico específico como é a dos médicos, informáticos ou mariñeiros entre outros).
b) O estándar é a variedade común a todos os falantes modelo ideal para as situacións comunicativas formais cun nivel medio.
Ningún comentario:
Publicar un comentario