Que che pareceron as lecturas deste trimestre?
Moonkid e Liberty __________________ Gladis Ferreira Troncoso, 4º AO libro recoméndollo a todo o mundo porque me gustou moito a trama, pero especialmente o o fermoso e real trasfondo.
Aínda que non deixa de ser unha historia bastante típica, gustoume moito a maneira en que o autor plasma as diferentes personalidades e pensamentos que invaden aos adolescentes. Amosa moi ben en Ian a filosofía dos "frikkies" ou das persoas rexeitadas pola sociedade, que viven no seu mundo e que non lle importa a opinión dos demais. Máis ben viven exclusivamente para as súas afeccións e as súas paixóns sen manter moita relación coas persoas que os rodean.
Na outra cara da moeda está Libby, cunha personalidade moito máis extravertida. Este personaxe vive pendente de ser popular, rodearse de xente coñecida e poder aparenter ter un alto nivel económico. Coa súa figura o autor critica o superficialismo, o materialismo ou a avaricia dalgunhas persoas. Ao mesmo tempo, alude ao mimetismo ao globalización das sociedades.
O final da historia paréceme exemplar con esa lección moral na que se deixa ver que non é tan importante o que pensen os demais de ti, nin tan importante ter que gustar a todo o mundo... senón que o verdadeiramente importante é o que unha persoa garda no seu interior e que as persoas importantes son as que tes sempre ao teu carón.
Así, Ian aprende que non se pode allear un do mundo e crearse problemas que só existen no seu maxín, senón que hai que enfrontarse aos problemas que nos van aparecendo día a día na vida, intentando superalos, recoñecendo que todos nos podemos equivocar de cando en cando e que non está mal iso de pedir axuda aos demais se a precisamos; así é como medramos como persoas.
Aínda que non deixa de ser unha historia bastante típica, gustoume moito a maneira en que o autor plasma as diferentes personalidades e pensamentos que invaden aos adolescentes. Amosa moi ben en Ian a filosofía dos "frikkies" ou das persoas rexeitadas pola sociedade, que viven no seu mundo e que non lle importa a opinión dos demais. Máis ben viven exclusivamente para as súas afeccións e as súas paixóns sen manter moita relación coas persoas que os rodean.
Na outra cara da moeda está Libby, cunha personalidade moito máis extravertida. Este personaxe vive pendente de ser popular, rodearse de xente coñecida e poder aparenter ter un alto nivel económico. Coa súa figura o autor critica o superficialismo, o materialismo ou a avaricia dalgunhas persoas. Ao mesmo tempo, alude ao mimetismo ao globalización das sociedades.
O final da historia paréceme exemplar con esa lección moral na que se deixa ver que non é tan importante o que pensen os demais de ti, nin tan importante ter que gustar a todo o mundo... senón que o verdadeiramente importante é o que unha persoa garda no seu interior e que as persoas importantes son as que tes sempre ao teu carón.
Así, Ian aprende que non se pode allear un do mundo e crearse problemas que só existen no seu maxín, senón que hai que enfrontarse aos problemas que nos van aparecendo día a día na vida, intentando superalos, recoñecendo que todos nos podemos equivocar de cando en cando e que non está mal iso de pedir axuda aos demais se a precisamos; así é como medramos como persoas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario